พันธุกรรมอาจส่งผลต่อความเสี่ยงต่อโรคข้อเข่าเสื่อมอย่างไร

โอเอคืออะไร?

มีการกันกระแทก (กระดูกอ่อนร่วม) ระหว่างกระดูกทั่วร่างกายของคุณ ใน OA เนื้อเยื่อเหล่านี้จะเสื่อมสภาพเมื่อเวลาผ่านไป เมื่อการรองรับแรงกระแทกพังลง คุณอาจพบการเปลี่ยนแปลงของข้อต่อที่ทำให้งานประจำวันยากขึ้นและรู้สึกสบายน้อยลง

อาการรวมถึง:

• อาการปวดข้อจะดีขึ้นเมื่อคุณไม่ได้ใช้งานข้อต่อ

• ข้อต่อตึงในตอนเช้าหรือหลังช่วงพัก

• อาการบวมของข้อต่อจากการใช้งาน

• ความไม่มั่นคงและการเคลื่อนไหวที่จำกัดในข้อต่อของคุณ
• ความเจ็บปวดระหว่างการนอนหลับ (ในระยะหลังของ OA)

ไม่มีวิธีรักษาสำหรับ OA แต่การเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิต การใช้ยา การผ่าตัด และการรักษาอื่นๆ อาจช่วยได้

OA เป็นพันธุกรรมหรือไม่?

มีองค์ประกอบทางพันธุกรรมของ OA ซึ่งหมายความว่าหากคุณมีประวัติครอบครัวเป็นโรคนี้ คุณก็อาจจะเป็นได้ มากกว่า มีแนวโน้มที่จะพัฒนาได้มากกว่าคนที่ไม่มีประวัตินั้น แต่นั่นไม่ได้หมายความว่ายีนของคุณทำให้เกิด OA โดยตรง มันซับซ้อนกว่านั้นและเกี่ยวข้องกับปัจจัยอื่นๆ เช่น ไลฟ์สไตล์ น้ำหนัก และอาชีพของคุณ

“ความสามารถในการถ่ายทอดทางพันธุกรรม” เป็นคำที่นักพันธุศาสตร์ใช้เพื่อวัดว่าความแตกต่างในยีนของบุคคลนั้นมีอิทธิพลต่อลักษณะอย่างไร เปอร์เซ็นต์ยิ่งสูง โอกาสที่อิทธิพลจะเกี่ยวข้องกับพันธุกรรมก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น

วิจัย แสดงให้เห็นว่าการถ่ายทอดทางพันธุกรรมของ OA ในกระดูกสันหลังคือ 70%; ในมือ 65%; ในสะโพก 60%; และที่หัวเข่า 40%

ยีนใดที่อาจเกี่ยวข้องกับ?

มียีนหลายสายพันธุ์ — มากกว่า 100 — ที่อาจมีส่วนช่วยในการพัฒนา OA ใน การทบทวนการศึกษาปี 2558นักวิจัยมุ่งเน้นไปที่ยีนหลายกลุ่มที่เกี่ยวข้องกับปัจจัยต่อไปนี้:

โครงสร้างเมทริกซ์นอกเซลล์ของกระดูกอ่อน

การเปลี่ยนแปลงในยีน COL2A1, COL9A3และ COL11A1 อาจส่งผลต่อกระดูกอ่อนและเนื้อเยื่อเกี่ยวพันที่ทำให้กล้ามเนื้อและข้อต่อของคุณคงที่ การกลายพันธุ์ของยีนเหล่านี้เชื่อมโยงกับการสึกหรอของเข่าและสะโพกที่เร็วขึ้น

ความหนาแน่นของกระดูก

ตัวรับวิตามินดีของยีน (วีดีอาร์) และเอสโตรเจนรีเซพเตอร์อัลฟา (ESR1) ส่งผลต่อตัวรับเอสโตรเจนและอาจเพิ่มความเสี่ยงโดยรวมของการเกิดโรคข้อเข่าเสื่อมและข้อเข่าเสื่อม การเปลี่ยนแปลง VDR สามารถส่งผลต่อการพัฒนา OA ในมือคุณได้

การส่งสัญญาณของเซลล์คอนโดรไซต์

การเปลี่ยนแปลงในยีน ขสมก.5, FRZBและ IL-4Rα ส่วนใหญ่ส่งผลกระทบต่อผู้หญิง เพิ่มโอกาสในการพัฒนา OA ในสะโพก เข่า และข้อต่ออื่นๆ

ไซโตไคน์อักเสบ

ยีน อิล-1, อิล-10, ทีจีเอฟบี1, อิล-6และ ทีเอ็นฟา ส่งผลต่อการอักเสบใน synovium (เยื่อบุ) ของข้อต่อของคุณ การอักเสบสามารถนำไปสู่การสลายตัวของกระดูกอ่อนที่ส่งผลต่อมือ เข่า และสะโพกของคุณ

มีสาเหตุอื่นสำหรับ OA หรือไม่?

กิจกรรมใด ๆ ที่ทำให้ข้อต่อของคุณต้องเสียภาษีซ้ำ ๆ อาจนำไปสู่ ​​OA เมื่อเวลาผ่านไป ตัวอย่างเช่น หากคุณมีอาการบาดเจ็บที่ข้อต่อ ความผิดปกติของโครงสร้างข้อต่อ หรือปัญหาเกี่ยวกับกระดูกอ่อนของข้อต่อ คุณก็เป็นเช่นนั้น มีโอกาสมากขึ้น เพื่อพัฒนาอบจ.

อาชีพ ที่เกี่ยวข้องกับการคุกเข่า การยกของหนัก และการใช้แรงกายอื่นๆ

ปัจจัยเสี่ยงอื่น ๆ สำหรับ OA คืออะไร?

ในขณะที่พันธุกรรมเป็นหนึ่งในปัจจัยเสี่ยงหลักสำหรับ OA ปัจจัยอื่นๆ อาจด้วย เพิ่มความเสี่ยงในการเกิดโรค:

• อายุ: ความเสี่ยงจะเพิ่มขึ้นตามอายุและสูงสุดในผู้ที่มีอายุ 50 ปีขึ้นไป
• เพศ: ผู้หญิงมีความเสี่ยงสูงกว่าผู้ชาย
• น้ำหนัก: โรคอ้วนเป็นปัจจัยเสี่ยง – น้ำหนักเกินทำให้เกิดข้อต่อที่หัวเข่าและสะโพก
• แข่ง: ประชากรเอเชียบางกลุ่มมีความเสี่ยงน้อยกว่าที่จะเป็นโรค OA
• ประวัติสุขภาพ: การบาดเจ็บและการใช้งานข้อต่อมากเกินไปทำให้คุณมีความเสี่ยงสูง

Outlook เป็นอย่างไรสำหรับผู้ที่มี OA?

อีกครั้งไม่มีการรักษาสำหรับ OA โรคนี้มีความก้าวหน้า หมายความว่าอาการจะแย่ลงเมื่อเวลาผ่านไป การรักษาและการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตสามารถช่วยให้คุณจัดการกับโรค เพิ่มความคล่องตัว และพัฒนาคุณภาพชีวิตของคุณ

คำถามที่พบบ่อย

OA รักษาอย่างไร?

แพทย์ของคุณอาจแนะนำยา (ที่ไม่ต้องสั่งโดยแพทย์หรือใบสั่งยา) เพื่อบรรเทาอาการปวดและการอักเสบของข้ออักเสบ การรักษาอื่นๆ ที่เป็นไปได้สำหรับ OA ได้แก่ การทำกายภาพบำบัด การฉีดยาเข้าข้อ และการผ่าตัดเปลี่ยนข้อ

ออกกำลังกายกับโรคข้ออักเสบได้ไหม?

ใช่. การออกกำลังกายไม่ใช่เพียงแค่ทำได้เท่านั้น แนะนำให้ช่วยรักษาความคล่องตัวและความแข็งแรง กิจกรรมต่อไปนี้เป็นตัวเลือกที่ดี:

• ที่เดิน
• ว่ายน้ำและแอโรบิคในน้ำ
• การปั่นจักรยาน
• โยคะ
• การออกกำลังกายที่มีแรงกระแทกต่ำประเภทอื่นๆ

โรคข้ออักเสบรูปแบบอื่น ๆ คืออะไร?

ให้เป็นไปตาม ศูนย์ควบคุมและป้องกันโรคโรคข้ออักเสบชนิดอื่นที่พบมากที่สุด ได้แก่ โรคเกาต์ โรคไฟโบรมัยอัลเจีย และโรคข้ออักเสบรูมาตอยด์