พลาสมาเซลล์ไมอีโลมา: อาการ การรักษา และแนวโน้ม

พลาสมาเซลล์ไมอีโลมาเป็นมะเร็งเลือดชนิดหนึ่งที่พัฒนาในพลาสมาเซลล์ พลาสมาเซลล์คือเซลล์เม็ดเลือดขาวที่ผลิตโปรตีนที่เรียกว่าแอนติบอดี แอนติบอดีจับกับโมเลกุลที่ร่างกายของคุณตีความว่าเป็นอันตรายและส่งสัญญาณไปยังเซลล์เม็ดเลือดขาวอื่นเพื่อโจมตีพวกมัน

พลาสมาเซลล์มะเร็งผลิตแอนติบอดีไม่ทำงานที่เรียกว่า M-protein เอ็มโปรตีนสามารถจับเซลล์ไขกระดูกที่แข็งแรงและนำไปสู่อาการหลายอย่างที่เป็นลักษณะเฉพาะของมะเร็งไขกระดูก

Myeloma อาจทำให้เกิดเนื้องอกภายในกระดูกของคุณได้ เช่น:

• กระดูกสันหลัง
• ซี่โครง
• กระดูกหน้าอก
• สะโพก
• ใบไหล่
• กะโหลกศีรษะ
• แขนหรือขา

Myeloma ยังสามารถแพร่กระจายไปยัง พื้นที่ภายนอกของคุณ ไขกระดูก เช่น:

• ผิว
• ต่อมน้ำเหลือง
• ตับ
• ไต
• ม้าม
• ปอด
• สมองหรือไขสันหลัง
• อวัยวะเพศ
• หน้าอก
• ระบบทางเดินอาหาร

เกี่ยวกับ 0.5–4.8% ของผู้ที่เพิ่งได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งต่อมน้ำเหลืองได้แพร่กระจายไปยังบริเวณนอกกระดูกของพวกเขา

เนื้องอกเซลล์พลาสมา

Myeloma ตกอยู่ในกลุ่มของความผิดปกติที่เรียกว่าเนื้องอกเซลล์พลาสมา เงื่อนไขเหล่านี้รวมถึงมะเร็งและมะเร็งก่อนมะเร็ง เช่น:

• monoclonal gammopathy ที่มีนัยสำคัญไม่ทราบแน่ชัด
• plasmacytoma เดี่ยว
• plasmacytoma ภายนอก
• มะเร็งเม็ดเลือดขาวในพลาสมาเซลล์
• โรคการสะสมของโมโนโคลนอลอิมมูโนโกลบูลิน

Myeloma มักไม่ก่อให้เกิดอาการใดๆ ในตอนแรก อาการที่พบบ่อยที่สุดของ myeloma จะใช้ตัวย่อว่า CRAB ประกอบด้วย:

ความสูงของแคลเซียม

• ปัสสาวะบ่อย
• ภาวะซึมเศร้า
• กระหายน้ำอย่างต่อเนื่อง
• ตะคริวของกล้ามเนื้อ
• สูญเสียความกระหาย
• ท้องผูก
• อาเจียน
• ความเหนื่อยล้า
• คลื่นไส้
• ปวดหัว

ภาวะไตวาย

• ความอ่อนแอ
• ขาบวม
• อาการคัน
• หายใจถี่

โรคโลหิตจาง

• หายใจถี่
• อาการวิงเวียนศีรษะ
• ความเหนื่อยล้า
• ความอ่อนแอ

โรคกระดูก

• ปัญหาหลัง
• ปวดกระดูก
• กระดูกหักง่าย
• ความอ่อนแอของกระดูก

เรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับอาการของ multiple myeloma

การรักษาพลาสมาเซลล์ myeloma มีวัตถุประสงค์เพื่อลดอาการและจำนวนพลาสมาเซลล์ที่ผิดปกติในร่างกายของคุณด้วยการใช้ยา แพทย์มักจะดูแลอย่างน้อย 2 หรือ 3 ประเภท ของยาเสพติดในแต่ละครั้ง คุณอาจได้รับ:

• ยาเคมีบำบัด เช่น ไซโคลฟอสฟาไมด์ หรืออีโตโพไซด์
• corticosteroids เช่น dexamethasone หรือ prednisone

• ยากระตุ้นภูมิคุ้มกันเช่น lenalidomide (Revlimid)

• สารยับยั้งโปรตีโอโซม เช่น bortezomib (Velcade)
• โมโนโคลนอลแอนติบอดีเช่น daratumumab (Darzalex) หรือ isatuximab
• ตัวประกอบทีเซลล์ที่มีความจำเพาะแบบคู่ เช่น เทคลิสทาแมบ (เทคเวย์ลี)
• สารยับยั้งการส่งออกนิวเคลียร์ เช่น เซลิเน็กเซอร์
• บิสฟอสโฟเนต เพื่อไม่ให้กระดูกแตกหัก

ตัวเลือกการรักษาอื่นๆ ได้แก่ การปลูกถ่ายสเต็มเซลล์และการบำบัดด้วยทีเซลล์รถยนต์

การปลูกถ่ายสเต็มเซลล์มักเสนอให้กับผู้ที่มีอายุน้อยและมีสุขภาพโดยรวมที่ดี เกี่ยวข้องกับการให้ยาในปริมาณมากเพื่อทำลายเซลล์ไขกระดูกและแทนที่ด้วยเซลล์ที่ปลูกถ่าย

การบำบัดด้วย CAR T-cell เป็นการบำบัดด้วยภูมิคุ้มกันชนิดหนึ่งที่แพทย์ของคุณอาจเสนอให้หากการรักษาอื่นไม่ได้ผล เป็นการสอนเซลล์เม็ดเลือดขาวประเภทหนึ่งที่เรียกว่าทีเซลล์ให้จดจำเซลล์พลาสมาที่เป็นมะเร็งและทำลายเซลล์เหล่านั้น

ขึ้นอยู่กับ ข้อมูล SEER ของสถาบันมะเร็งแห่งชาติ ตั้งแต่ปี 2555 ถึง 2561 อัตราการรอดชีวิตสัมพันธ์ 5 ปีของ myeloma ในสหรัฐอเมริกาคือ:

อัตราการรอดชีวิตสัมพัทธ์ 5 ปีวัดจำนวนผู้ที่เป็นมะเร็งมีชีวิตอยู่อย่างน้อย 5 ปี เมื่อเทียบกับผู้ที่ไม่เป็นมะเร็ง

จากข้อมูลของสมาคมมะเร็งแห่งแคนาดา ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการอยู่รอดที่ดีขึ้น ได้แก่:

• ระยะก่อนหน้า
• อายุน้อยกว่า
• การทำงานของไตที่ดี
• ดัชนีการติดฉลากเซลล์พลาสมาต่ำ ซึ่งเป็นการวัดความเร็วที่เซลล์มะเร็งของคุณเติบโต
• ความสามารถที่สูงขึ้นในการทำกิจกรรมประจำวัน
• ผลการตรวจเลือด:
  • ระดับเบต้า-2-ไมโครโกลบูลินในระดับต่ำ
  • ระดับที่สูงขึ้นของ อัลบูมิน
  • ระดับล่างของ แลคเตตดีไฮโดรจีเนส
  • ระดับครีเอตินีนที่ต่ำกว่า

นอกจากนี้ การเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรมบางอย่างยังเชื่อมโยงกับการอยู่รอดที่แย่ลงอีกด้วย ซึ่งรวมถึง:

• โครโมโซม 13 หายไป
• โครโมโซม 17 ส่วนที่หายไป
• การเคลื่อนย้ายโครโมโซม 14
• สำเนาพิเศษของส่วนหนึ่งของโครโมโซม 1

พลาสมาเซลล์ myeloma เป็นมะเร็งที่พัฒนาในพลาสมาเซลล์ มีชื่อเรียกอื่นๆ อีกมากมาย เช่น มัลติเพิล มัยอีโลมา หรือเรียกง่ายๆ ว่า ไมอิโลมา มันสามารถเบียดเซลล์เม็ดเลือดที่แข็งแรง ทำลายไต และทำลายกระดูกของคุณได้

Myeloma ไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้ แต่การใช้ยาสามารถช่วยจัดการกับอาการของคุณได้ ผู้ที่เป็นโรคเนื้องอกในมดลูกบางคนสามารถมีชีวิตอยู่ได้นานหลายปีและมีคุณภาพชีวิตที่ดี