จำนวนเม็ดเลือดขาวของคุณเป็นอย่างไรในระหว่างการติดเชื้อเอชไอวีเฉียบพลัน?

เอชไอวีเฉียบพลันส่งผลต่อเซลล์เม็ดเลือดขาวของคุณอย่างไร

เซลล์เม็ดเลือดขาวมีหลายชนิด ได้แก่ :

• นิวโทรฟิล
• เซลล์เม็ดเลือดขาว
• อีโอซิโนฟิล
• โมโนไซต์
• เบโซฟิล

เซลล์ CD4 เป็นเซลล์ T ชนิดหนึ่งซึ่งเป็นชนิดย่อยของลิมโฟไซต์ Lymphocytes สร้างขึ้น 20–40% ของเซลล์เม็ดเลือดขาวของคุณ

การติดเชื้อเอชไอวีเฉียบพลันซึ่งเป็นระยะเริ่มต้นของการติดเชื้อเอชไอวี โดยทั่วไปจะเกิดขึ้น 2-4 สัปดาห์หลังจากมีผู้ติดเชื้อไวรัส ในระยะนี้ ไวรัสจะโจมตีและทำลายเซลล์ CD4 ทำให้จำนวนเม็ดเลือดขาวลดลง

แต่เนื่องจากเซลล์ CD4 เป็นเพียงส่วนเล็กๆ ของจำนวนเม็ดเลือดขาวโดยรวม การลดลงนี้จึงอาจเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ด้วยเหตุนี้ การนับจำนวนเม็ดเลือดขาวเพียงอย่างเดียวจึงไม่สามารถระบุได้ว่าคุณติดเชื้อเอชไอวีเฉียบพลันหรือไม่

โดยปกติแล้ว การตรวจเอชไอวีจะพิจารณาจากแอนติบอดีและแอนติเจนของคุณ พวกเขาทดสอบในเชิงบวกเท่านั้น 18–90 วัน หลังจากได้รับสาร ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับประเภทของการทดสอบที่ทำ ด้วยเหตุนี้ การตรวจคัดกรองเอชไอวีแบบมาตรฐานจึงไม่จำเป็นต้องตรวจหาการติดเชื้อเอชไอวีเฉียบพลันเสมอไป

หากคุณสงสัยว่าคุณติดเชื้อเอชไอวี สิ่งสำคัญคือต้องขอความช่วยเหลือจากแพทย์โดยเร็วที่สุด การรับประทานยาป้องกันโรคภายหลังการสัมผัส (PEP) ภายใน 72 ชั่วโมงหลังการสัมผัสสามารถช่วยป้องกันการพัฒนาของเชื้อเอชไอวีได้

หากผ่านไปนานกว่า 72 ชั่วโมง คุณยังคงควรปรึกษาแพทย์หรือผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพอื่นๆ การวินิจฉัยและการรักษาด้วยยาต้านไวรัสตั้งแต่เนิ่นๆ จะช่วยลดความเสี่ยงของภาวะแทรกซ้อนในระยะยาวได้

สาเหตุอื่นของการนับเม็ดเลือดขาวต่ำ

จำนวนเม็ดเลือดขาวต่ำบางครั้งเรียกว่า leukopenia เอชไอวี – ในทุกระยะ – อาจทำให้เกิดภาวะเม็ดเลือดขาว แต่จำนวนเม็ดเลือดขาวต่ำอาจเกิดจากเงื่อนไขอื่น

สาเหตุทั่วไปของการนับเม็ดเลือดขาวต่ำอาจรวมถึง:

• ความผิดปกติของภูมิต้านทานผิดปกติ
• ความผิดปกติของไขกระดูกหรือความเสียหาย
• การบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์อย่างหนักเรื้อรัง

• โรคตับ

• โรคลูปัส
• มะเร็งต่อมน้ำเหลือง
• มาลาเรีย
• การรักษาด้วยรังสี
• การติดเชื้อรุนแรง
• ยาบางชนิด เช่น เคมีบำบัดและยาปฏิชีวนะ

• โรคม้าม

สาเหตุอื่นที่ทำให้จำนวนเม็ดเลือดขาวสูง

เนื่องจากเซลล์เม็ดเลือดขาวต่อสู้กับการติดเชื้อ จำนวนเซลล์เม็ดเลือดขาวของคุณอาจเพิ่มขึ้นเมื่อร่างกายตรวจพบภัยคุกคาม “ภัยคุกคาม” นี้อาจเป็นความเจ็บป่วยหรือการติดเชื้อ

จำนวนเม็ดเลือดขาวสูงที่เรียกว่า leukocytosis สามารถกระตุ้นได้โดย:

• การติดเชื้อ เช่น วัณโรค ภาวะติดเชื้อในกระแสเลือด หรือภาวะช็อกจากการติดเชื้อ
• ไข้
• การบาดเจ็บหรือการเผาไหม้
• การตั้งครรภ์
• โรคภูมิแพ้
• โรคหอบหืด
• หัวใจวาย
• เลือดออกหนัก
• การฉีดวัคซีนล่าสุด
• ยาบางชนิด เช่น คอร์ติโคสเตียรอยด์และยาต้านการอักเสบที่ไม่ใช่สเตียรอยด์ (NSAIDs)
• ความเครียด
• การผ่าตัด
• ความเสียหายของเนื้อเยื่อ

จำนวนเม็ดเลือดขาวสูงเรื้อรัง (ระยะยาว) อาจเกิดจาก:

• เนื้องอกไขกระดูก
• เงื่อนไขการอักเสบ
• มะเร็งเม็ดเลือดขาว
• สูบบุหรี่

หากคุณมีจำนวนเม็ดเลือดขาวที่ผิดปกติ ไม่ว่าจะต่ำหรือสูง แพทย์อาจสั่งการตรวจเลือดเพิ่มเติมเพื่อหาสาเหตุ

สัญญาณอื่นๆ ของการติดเชื้อเอชไอวีเฉียบพลันที่พบในเลือด

การตรวจคัดกรองเอชไอวีแบบมาตรฐานมักไม่ค่อยตรวจพบการติดเชื้อเอชไอวีแบบเฉียบพลัน

การตรวจเอชไอวีอาจรวมถึง:

• การทดสอบแอนติบอดี
• การทดสอบแอนติเจนและแอนติบอดีแบบรวม (เรียกอีกอย่างว่าการทดสอบรุ่นที่ 4)
• การทดสอบปริมาณไวรัส
• การทดสอบปริมาณไวรัส HIV RNA
• การตรวจเลือดแอนติเจน p24

หากผลการตรวจ HIV ครั้งแรกของคุณเป็นบวก บุคลากรทางการแพทย์จะสั่งการตรวจติดตามผลเพื่อยืนยันผลของคุณ

การทดสอบเอชไอวีทั้งหมดมีช่วงเวลาที่แตกต่างกันซึ่งแตกต่างกันไปตามประเภทการทดสอบหนึ่งไปยังอีกประเภทหนึ่ง ซึ่งหมายความว่าจะไม่ให้ผลบวกแก่คุณในทันทีหลังจากที่คุณสัมผัสกับไวรัส

โรคโลหิตจางเกิดขึ้นเมื่อจำนวนเม็ดเลือดแดงของคุณต่ำ เชื้อเอชไอวีมักไม่ส่งผลต่อเซลล์เม็ดเลือดแดงของคุณ แม้ว่าบางคนจะมีอาการโลหิตจางจากเชื้อเอชไอวี ซึ่งโดยทั่วไปแล้วจะเกิดขึ้นในระยะหลังของการติดเชื้อ แต่เซลล์เม็ดเลือดแดงจะไม่ค่อยได้รับผลกระทบในระยะเฉียบพลัน

บรรทัดล่างสุด

เอชไอวีโจมตีเซลล์ CD4 ของคุณ แม้ว่าจำนวนเม็ดเลือดขาวของคุณอาจลดลงเล็กน้อยในช่วงระยะเฉียบพลันของการติดเชื้อเอชไอวี แต่การเปลี่ยนแปลงมักจะเล็กน้อยมากจนคุณอาจยังอยู่ในช่วง “ปกติ” สำหรับเซลล์เม็ดเลือดขาว

หากคุณคิดว่าคุณติดเชื้อเอชไอวี ให้ขอความช่วยเหลือทางการแพทย์ในกรณีฉุกเฉิน ยิ่งคุณได้รับการรักษาเอชไอวีเร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น

Sian Ferguson เป็นนักเขียนอิสระด้านสุขภาพและกัญชาในเมืองเคปทาวน์ ประเทศแอฟริกาใต้ เธอมีความกระตือรือร้นในการให้อำนาจแก่ผู้อ่านในการดูแลสุขภาพกายและจิตของพวกเขาผ่านข้อมูลเชิงวิทยาศาสตร์ที่นำเสนออย่างเห็นอกเห็นใจ