Microaggressions มีลักษณะอย่างไรในการดูแลสุขภาพ? นี่คือตัวอย่างบางส่วน

เพื่อให้เข้าใจได้ดีขึ้นว่าการรุกรานระดับไมโครมีลักษณะอย่างไรในสถานพยาบาล การรู้จักการรุกรานระดับย่อยประเภทต่างๆ จะเป็นประโยชน์ เมื่อเราแจกแจงพฤติกรรมเหล่านี้ เราจะเห็นว่ามีการรุกรานระดับจุลภาคสามประเภท: การดูหมิ่นระดับจุลภาค การจู่โจมระดับจุลภาค และการทำให้ไม่ถูกต้องระดับจุลภาค

การดูถูกแบบไมโคร

การดูหมิ่นเล็กน้อยคือความคิดเห็นที่หยาบคายและไม่ละเอียดอ่อน ซึ่งเกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัวหรือโดยเจตนา ซึ่งเป็นการไม่เคารพตัวตนของบุคคล ความคิดเห็นเหล่านี้มักเกี่ยวข้องกับประเด็นต่างๆ เช่น เพศ ชาติพันธุ์ ภาษา และรูปลักษณ์ภายนอก

ต่อไปนี้เป็นตัวอย่างลักษณะการดูถูกระดับจุลภาคในสถานพยาบาล:

หญิงชาวอเมริกันเชื้อสายเอเชียกำลังขอการดูแลก่อนคลอดจากแพทย์คนใหม่ นี่เป็นการตั้งครรภ์ครั้งแรกของเธอ จึงมีความกังวลหลายประการที่เธออยากพูดคุย ระหว่างที่เธอไปพบแพทย์คนนี้ครั้งแรก สิ่งแรกๆ ที่เขาพูดกับเธอคือ “ภาษาอังกฤษของคุณดีมาก! คุณบอกว่าคุณมาจากไหนอีกครั้ง?”

ตัวอย่างที่เป็นไปได้อื่นๆ ได้แก่ การแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับทัศนคติของผู้ป่วยผิวดำ การอภิปรายเกี่ยวกับรูปลักษณ์ทางกายภาพของผู้ป่วยข้ามเพศ และการตั้งสมมติฐานเกี่ยวกับประสบการณ์ของแพทย์เนื่องจากพวกเขาเป็นผู้หญิงหรือเป็นคนผิวดำ ชนพื้นเมือง หรือบุคคลผิวสี (BIPOC)

การโจมตีแบบไมโคร

Microassaults เป็นการรุกรานแบบไมโครโดยเจตนามากกว่า และโดยทั่วไปแล้วจะเกี่ยวข้องกับพฤติกรรมที่จงใจทำร้ายบุคคลชายขอบ พฤติกรรมเหล่านี้มักเป็นรูปแบบของการเลือกปฏิบัติหรืออคติที่ชัดเจน แต่อาจเป็นพฤติกรรมที่ละเอียดอ่อนหรือเปิดเผยก็ได้

ต่อไปนี้เป็นตัวอย่างของการโจมตีระดับจุลภาคที่อาจพบระหว่างการไปพบแพทย์:

ชายที่เป็นโรคทูเรตต์ซึ่งมีอาการทั้งด้านเสียงและการเคลื่อนไหวเดินทางมาถึงศูนย์ดูแลฉุกเฉินที่มีผู้คนพลุกพล่าน หลังจากที่เขาไปที่แผนกต้อนรับ พยาบาลก็ขอให้เขานั่งในห้องรอ หลายๆ คนในห้องรอเริ่มกังวลเกี่ยวกับอาการกระตุกของเครื่องยนต์ และตัดสินใจนั่งอีกด้านหนึ่งของห้อง

ตัวอย่างอื่นๆ ได้แก่ ผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพชายที่สัมผัสทางกายภาพ “โดยบังเอิญ” กับผู้ป่วยหญิง ผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพปฏิเสธที่จะรองรับผู้ป่วยพิการในห้องรอหรือห้องตรวจ และผู้ป่วยปฏิเสธเสียงดังจากแพทย์ของ BIPOC

การตรวจสอบความถูกต้องระดับจุลภาค

การทำให้เป็นโมฆะคือความคิดเห็นหรือการสนทนาที่เพิกเฉยหรือทำให้ประสบการณ์และอัตลักษณ์ของคนในกลุ่มชายขอบเป็นโมฆะ การรุกรานเล็ก ๆ น้อย ๆ ประเภทนี้พบได้ทั่วไปในโลกของการดูแลสุขภาพทั้งสำหรับผู้ป่วยและผู้เชี่ยวชาญ

ต่อไปนี้คือตัวอย่างลักษณะของการยืนยันระดับจุลภาคในการดูแลสุขภาพ:

ผู้หญิงคนหนึ่งไปพบแพทย์ที่งานยุ่งเพราะเธอมีอาการปวดท้องและท้องอืดบ่อยครั้ง เมื่อเธอมาถึง หมอของเธอซึ่งเป็นชายแก่ก็เข้ามาในห้องอย่างเร่งรีบ เขาแทบไม่รับฟังความกังวลของเธอ สั่งยาให้เธอกินแก้ท้องอืด และบอกให้เธอจองการติดตามผลใน 2 สัปดาห์

ตัวอย่างอื่นๆ ที่เป็นไปได้ ได้แก่ ผู้เชี่ยวชาญที่ทำให้ผู้ป่วยพิการที่มีปัญหาในการหารถมารับตามนัด และแพทย์ผิวขาวที่ลดการทำงานหนักของเพื่อนร่วมงานผิวดำเพื่อเข้าเรียนในโรงเรียนแพทย์

การรุกรานเล็ก ๆ น้อย ๆ ในอุตสาหกรรมการดูแลสุขภาพมีผลกระทบเชิงลบอย่างมหาศาลต่อผู้คนในชุมชนชายขอบ และมีงานวิจัยมากมายที่สนับสนุนเรื่องนี้

ตัวอย่างเช่น การรุกรานเล็ก ๆ น้อย ๆ ทางเชื้อชาติและชาติพันธุ์อาจส่งผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อผลลัพธ์การรักษาพยาบาลสำหรับบุคคล BIPOC โดยเฉพาะอย่างยิ่งในด้านต่างๆ เช่น การดูแลการตั้งครรภ์และการดูแลโรคเรื้อรัง

ใน การศึกษาหนึ่งเรื่อง นักวิจัยได้สำรวจผลกระทบของการรุกรานเล็ก ๆ น้อย ๆ ทางเชื้อชาติต่อการดูแลก่อนคลอด ซึ่งตีพิมพ์ในปี 2019 และพบว่าผู้หญิงผิวดำที่ถูกเลือกปฏิบัติทางเชื้อชาติและการรุกรานเล็ก ๆ น้อย ๆ มีแนวโน้มที่จะชะลอการดูแลที่สำคัญก่อนคลอดมากกว่า

การรุกรานเล็ก ๆ น้อย ๆ บนพื้นฐานทางเพศและทางเพศยังสามารถส่งผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อผลลัพธ์ด้านการดูแลสุขภาพสำหรับสมาชิกของชุมชน LGBTQIA+

ในอีกทางหนึ่ง การศึกษาตั้งแต่ปี 2019นักวิจัยได้สำรวจผู้ใหญ่ LGBTQ จำนวน 489 คนในสหรัฐอเมริกาเกี่ยวกับประสบการณ์การเลือกปฏิบัติของพวกเขา

นักวิจัยพบว่า 53% ของผู้เข้าร่วมรายงานว่าประสบปัญหาการรุกรานเล็ก ๆ น้อย ๆ เนื่องจากอัตลักษณ์ทางเพศหรือรสนิยมทางเพศ การเลือกปฏิบัติประเภทนี้ส่งผลกระทบอย่างมากถึงขนาดที่ 18% ของผู้ตอบแบบสำรวจกล่าวว่าพวกเขาหลีกเลี่ยงการแสวงหาการรักษาพยาบาลสำหรับตนเองหรือคนที่คุณรักเนื่องจากการเลือกปฏิบัติที่คาดการณ์ไว้

การรุกรานเล็ก ๆ น้อย ๆ ยังส่งผลเสียต่อสุขภาพกายและสุขภาพจิตของผู้คนในชุมชนชายขอบอื่น ๆ เช่น ผู้พิการและคนที่มีความหลากหลายทางระบบประสาท

จำเป็นอย่างยิ่งที่เราต้องจัดการกับการรุกรานเล็ก ๆ น้อย ๆ ในลักษณะเดียวกับอคติและการเลือกปฏิบัติที่เปิดเผย เนื่องจากพฤติกรรมเหล่านี้ไม่ได้ปรากฏเฉพาะในด้านการดูแลสุขภาพเท่านั้น แต่ยังปรากฏอยู่ในโรงเรียน ที่ทำงาน และทุกด้านของสังคมด้วย

นี่คือบางส่วน ขั้นตอน เราสามารถเริ่มจัดการและป้องกันพฤติกรรมเหล่านี้ในการดูแลสุขภาพได้:

• สร้างความมั่นใจในความเสมอภาคและความหลากหลายในบทบาท: ผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพจำนวนมากเป็นคนผิวขาว และบทบาทด้านการดูแลสุขภาพมักจะขาดไป สิ่งสำคัญคือเราต้องให้โอกาสที่เท่าเทียมกันแก่ผู้คนในชุมชนชายขอบในการเข้าสู่พื้นที่การดูแลสุขภาพ
• การรักษาบทสนทนาที่เปิดกว้างเกี่ยวกับความหลากหลาย: ก่อนที่เราจะเริ่มเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมเหล่านี้ได้ เราต้องสามารถพูดคุยอย่างเปิดเผยก่อนได้ โครงการริเริ่มด้านความหลากหลาย ความเสมอภาค และการไม่แบ่งแยก (DEI) และโครงการที่มีธีมเกี่ยวกับความหลากหลายเป็นวิธีที่เราสามารถเปิดพื้นที่สำหรับการอภิปรายได้
• การสร้างและรักษาจรรยาบรรณ: อีกก้าวที่สำคัญในการแก้ปัญหาการรุกรานเล็ก ๆ น้อย ๆ คือความสามารถในการบันทึกและจัดการกับประสบการณ์เหล่านี้ สถาบันต่างๆ ไม่เพียงแต่ควรมีนโยบายที่ชัดเจนเท่านั้น แต่ยังเข้มงวดในการให้ประชาชนรับผิดชอบหากฝ่าฝืน

การเปลี่ยนแปลงหลายอย่างจำเป็นต้องเกิดขึ้นในระดับสถาบัน แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าคุณไม่สามารถสร้างความแตกต่างได้หากคุณบังเอิญพบเห็นการรุกรานเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้

หากคุณเห็นใครบางคนมีส่วนร่วมในพฤติกรรมประเภทนี้ ไม่ว่าคุณจะเป็นผู้ป่วยหรือก หมอ — สิ่งเดียวที่ต้องทำก็แค่มีคนคนหนึ่งลุกขึ้นและพูดอะไรบางอย่าง และหากคุณรู้สึกไม่สบายใจพอที่จะพูดอะไรสักอย่างในขณะนั้น ให้รายงานเรื่องนี้กับบุคคลระดับสูงที่สามารถดำเนินการตามความเหมาะสมได้

ทุกคนมีสิทธิที่จะได้รับการดูแลสุขภาพที่เท่าเทียม โดยไม่คำนึงถึงเพศ อายุ เชื้อชาติ ชาติพันธุ์ หรืออัตลักษณ์ แต่โลกของการดูแลสุขภาพเป็นหนึ่งในสถานที่ที่มีชื่อเสียงที่สุดสำหรับการรุกรานเล็ก ๆ น้อย ๆ และพฤติกรรมที่เป็นอันตรายเหล่านี้มักจะนำไปสู่ผลลัพธ์ด้านการดูแลสุขภาพที่แย่ลงสำหรับผู้คนในชุมชนชายขอบ

หากเราจะจัดการกับการรุกรานระดับจุลภาคในการดูแลสุขภาพ เราต้องเริ่มต้นจากแหล่งที่มา — การฝึกอบรมและการศึกษา สำหรับบุคลากรทางการแพทย์ทั้งในปัจจุบันและอนาคต ท้ายที่สุดแล้ว นักศึกษาแพทย์ แพทย์ผู้มุ่งมั่น และผู้เชี่ยวชาญอื่นๆ สามารถสร้างการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ที่สุดในแวดวงนี้ได้โดยการก้าวแรกนั้น