วันนี้ ผมใช้วิชา “แทงศาสตรา” หมอดูปักษ์ใต้…แต่แทนที่จะใช้เรื่องในวรรณคดีเป็นคำทำนาย ผมจะใช้ “นิทานกริมม์” (ยาค็อบและวิลเฮล์ม กริมม์ เขียน อาษา ขอจิตต์เมตต์ แปล ต้นอ้อ 1999 จำกัด พิมพ์ครั้งที่ 5 พ.ศ.2542) หยิบได้เล่ม 3 เปิดเจอ เรื่องบาปของฤาษี
เมื่อครั้งกระโน้น ฤาษีตนหนึ่งอยู่บนไหล่เขาใกล้ป่าใหญ่ ทุกเย็นเขาหิ้วน้ำถังหนึ่งขึ้นไปตามเนินลาดชัน เป็นการทรมานตนให้สำนึกในบาปแต่หนหลัง
สัตว์น้อยใหญ่ดื่มน้ำจากถังใบนี้ แต่ก็ยังเหลือรดแปลงไม้ดอกให้งอกงาม เทวดาบนฟ้าเห็น ไก่ป่าหนีมนุษย์ขึ้นมาเกาะรอบถัง จุ่มปากแหลมลงดื่มน้ำก็ชอบใจ คุ้มครองเขาทุกย่างก้าว หาข้าวน้ำให้กิน
เทวดาบอกฤาษีว่าพระเจ้าประทานให้
หลายปีผ่านไป ฤาษีแก่ขึ้นทุกวัน พร้อมกับความนับถือพระเจ้าก็เพิ่มขึ้น
ต่อมาในวันหนึ่ง ขณะที่ฤาษีกำลังหิ้วถังน้ำ เขามองลงมาจากเขา เห็นนักโทษชายคนหนึ่งกำลังถูกคุมตัวไปเขาหลักประหาร “ไอ้ชาติชั่ว เจ้ารับการพิพากษาโดยยุติธรรมแล้ว”
สิ้นสุดคำพูดที่หลุดจากปากฤาษี เทวดาที่คุ้มครองเขาและหาข้าวปลามาให้…ก็หนีหาย ไม่กลับมาอีก
ฤาษีตกใจ…เขาคิดไม่ออก เขาทำผิดอะไรพระเจ้าจึงทอดทิ้ง เขาทอดตัวลงนอน จนเมื่อได้ยินเสียงนกร้องเจื้อยแจ้ว ก็ตะโกนถาม “เจ้าพอรู้หรือไม่…ข้าไปทำอะไรให้พระเจ้าขุ่นเคือง”
“ข้ารู้” นกตอบ “ที่เจ้าพูดว่านักโทษถูกพิพากษาแขวนคอยุติธรรมแล้วนั่นล่ะ เพราะในโลกนี้มีแต่พระเจ้าพระองค์เดียวเท่านั้น ที่จะพิพากษาโทษได้อย่างเที่ยงตรง”
นกยังบอกต่อ “แต่ถ้าท่านจะทรมานตัว เพื่อชดใช้ความผิดต่อไป ไม่ช้าพระเจ้าก็จะยกโทษให้เอง”
สิ้นเสียงนก เทวดาก็ปรากฏตัว ยื่นกิ่งไม้แห้งกิ่งหนึ่งให้และบอก
“เจ้าต้องถือกิ่งไม้นี้ไว้ จนกว่าจะมีปุ่มเขียวสามปุ่มงอกออกมา กลางคืนเจ้าต้องเอาหนุนหัวแทนหมอน ส่วนอาหารเจ้าต้องเดินขอตามหน้าประตูบ้าน และเจ้าจะนอนให้เหย้าเรือนได้ไม่เกินหนึ่งคืน”
ทุกสิ่งที่เทวดาบอก คือสิ่งที่พระเจ้าลงโทษ
ฤาษีจึงต้องถือกิ่งไม้แห้งติดตัวตลอดเวลา ไม่ยอมกินดื่มสิ่งใด นอกจากสิ่งที่ชาวบ้านยื่นให้ บางวันเขาแทบไม่ได้กินดื่มสิ่งใดเลย
วันนั้น เป็นวันที่ทุกบ้านปิดประตูใส่หน้า ไม่มีใครให้อาหาร ไม่มีใครเอื้อเฟื้อให้บ้านนอน ฤาษีอับจนสิ้นหนทางจึงหันหน้าเข้าป่า จนไปถึงกระท่อมพังมิพังแหล่หลังหนึ่ง
ผู้หญิงแก่ในบ้าน บอกว่าถ้ายอมให้ฤาษีเข้าพักนอน…เมื่อลูกชายที่เป็นโจรสามคน กลับมาก็จะฆ่าเขา
ฤาษีเล่าเรื่องที่เขาถูกพระเจ้าลงโทษ หญิงแก่ตกใจบอกว่า
แค่พูดไม่ถูกใจพระเจ้าประโยคเดียว ยังต้องทรมานตัวไถ่บาปขนาดนี้ โทษการเป็นโจรของสามลูกชายพระเจ้าจะลงโทษหนักขนาดไหน
เที่ยงคืน สามโจรก็กลับถึงบ้าน แต่เมื่อรู้เรื่องของฤาษีก็สำนึกบาปกลับใจ จะไม่เป็นโจรต่อไป ฤาษีเอนตัวนอนหลับ รุ่งเช้าเขาก็สิ้นลมหายใจ
และกิ่งไม้แห้งที่เขาใช้เป็นหมอน ก็มีตุ่มเขียวงอกออกมา และกำลังจะงอกงามเป็นใบ
แสดงว่า พระเจ้าได้ยกโทษให้เขาหมดทุกอย่างแล้ว
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า…ผู้จะพิพากษาผิดถูกได้ยุติธรรม มีแต่พระเจ้าเท่านั้น
เรื่องแบบว่าจะชักชวนคนลงถนนเดินขบวน ไม่ควรเป็นเรื่องของคนสามัญ หรือไอ้หน้าไหนใครเลย.
กิเลน ประลองเชิง
คลิกอ่านคอลัมน์ “ชักธงรบ” เพิ่มเติม
แหล่งข่าว: ไทยรัฐ