เตียรอยด์สำหรับ COPD

สเตียรอยด์ในช่องปาก

โดยทั่วไป คุณจะใช้สเตียรอยด์ในรูปของยาเม็ดหรือของเหลวสำหรับอาการวูบวาบปานกลางหรือรุนแรง หรือที่เรียกว่าอาการกำเริบเฉียบพลัน

ยารับประทานที่ออกฤทธิ์เร็วเหล่านี้มักกำหนดให้ใช้ในระยะสั้น โดยมักใช้เวลา 5-7 วัน ปริมาณของคุณจะขึ้นอยู่กับความรุนแรงของอาการ ความแรงของยานั้น ๆ และปัจจัยอื่น ๆ

ตัวอย่างเช่น ปริมาณ prednisone ในผู้ใหญ่อาจอยู่ที่ 5 ถึง 60 มิลลิกรัมต่อวัน

การใช้ยาตามใบสั่งแพทย์และการตัดสินใจในการรักษาอื่นๆ ควรทำเป็นรายบุคคลเสมอ

ในบรรดาสเตียรอยด์ในช่องปากที่กำหนดโดยทั่วไปสำหรับโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังคือ:

• เพรดนิโซน (Prednisone Intensol, Rayos)

• ไฮโดรคอร์ติโซน (คอร์เทฟ)

• เพรดนิโซโลน (เพรดนิโซโลน)

• เมทิลเพรดนิโซโลน (เมดรอล)

• เด็กซาเมทาโซน (เด็กซาเมทาโซน อินเทนโซล)

Prednisone และ prednisolone ถือเป็นยานอกฉลากในการรักษาโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง

การใช้ยานอกฉลาก

การใช้ยานอกฉลากหมายความว่ายาที่ได้รับการอนุมัติจากองค์การอาหารและยาเพื่อวัตถุประสงค์หนึ่งจะถูกใช้เพื่อวัตถุประสงค์อื่นที่ไม่ได้รับการอนุมัติ อย่างไรก็ตาม แพทย์ยังคงใช้ยาเพื่อจุดประสงค์นั้นได้ เนื่องจากองค์การอาหารและยาควบคุมการทดสอบและการอนุมัติยา แต่ไม่ใช่วิธีที่แพทย์ใช้ยาเพื่อรักษาผู้ป่วย ดังนั้น แพทย์ของคุณสามารถสั่งยาได้ตามที่พวกเขาคิดว่าดีที่สุดสำหรับการดูแลของคุณ เรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับการใช้ยานอกฉลาก

ประโยชน์

การศึกษาแสดงให้เห็นว่าสเตียรอยด์ในช่องปากมักช่วยให้คุณเริ่มหายใจได้ง่ายขึ้นอย่างรวดเร็ว

พวกเขายังมักจะกำหนดไว้สำหรับการใช้งานในระยะสั้น ทำให้คุณมีโอกาสเกิดภาวะแทรกซ้อนที่เกี่ยวข้องกับการใช้ยาในระยะยาวน้อยลง

ผลข้างเคียง

ผลข้างเคียงจากการใช้สเตียรอยด์ในระยะสั้นมักเกิดขึ้นเพียงเล็กน้อย หากเกิดขึ้นเลย พวกเขารวมถึง:

• การกักเก็บน้ำ
• บวมมักอยู่ที่มือและเท้า
• ความดันโลหิตเพิ่มขึ้น
• อารมณ์เเปรปรวน

การใช้ยาเหล่านี้เป็นเวลานานอาจเพิ่มความเสี่ยงของ:

• โรคเบาหวาน
• ต้อกระจก

• โรคกระดูกพรุนหรือการสูญเสียความหนาแน่นของกระดูก

• การติดเชื้อ

ข้อควรระวัง

สเตียรอยด์ในช่องปากสามารถลดระบบภูมิคุ้มกันของคุณได้ ล้างมือให้สะอาดเป็นพิเศษและลดการสัมผัสกับผู้ที่อาจติดเชื้อที่ติดต่อได้ง่าย

ยานี้ยังมีส่วนทำให้เกิดโรคกระดูกพรุน ดังนั้นแพทย์ของคุณอาจแนะนำให้คุณเพิ่มวิตามินดีและปริมาณแคลเซียมหรือเริ่มใช้ยาเพื่อต่อสู้กับการสูญเสียมวลกระดูก

ควรรับประทานสเตียรอยด์ในช่องปากพร้อมอาหาร

สูดดมสเตียรอยด์

คุณสามารถใช้เครื่องช่วยหายใจเพื่อส่งสเตียรอยด์เข้าสู่ปอดของคุณโดยตรง สเตียรอยด์ที่สูดดมต่างจากยารับประทานสเตียรอยด์มักจะดีที่สุดสำหรับผู้ที่มีอาการคงที่

คุณสามารถใช้เครื่องพ่นยาขยายหลอดลมได้ นี่คือเครื่องที่จะเปลี่ยนยาให้เป็นละอองฝอยละเอียด จากนั้นจะสูบฉีดหมอกผ่านท่ออ่อนยืดหยุ่นและเข้าไปในหน้ากากที่คุณสวมให้ทั่วจมูกและปากของคุณ

สเตียรอยด์ที่สูดดมมักจะถูกใช้เป็นยาบำรุงรักษาเพื่อควบคุมอาการในระยะยาว ปริมาณวัดเป็นไมโครกรัม (mcg) ปริมาณโดยทั่วไปมีตั้งแต่ 40 ไมโครกรัมต่อพัฟ จากยาสูดพ่นถึง 250 ไมโครกรัมต่อพัฟ

สเตียรอยด์ที่สูดดมบางชนิดมีความเข้มข้นและมีพลังมากกว่าเพื่อช่วยควบคุมอาการของโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังขั้นสูง ปอดอุดกั้นเรื้อรังในรูปแบบที่ไม่รุนแรงอาจถูกควบคุมโดยปริมาณที่น้อยกว่า

ตัวอย่างของสเตียรอยด์ที่สูดดมสำหรับโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง ได้แก่:

• บีโคลเมทาโซน ไดโพรพิโอเนต (Qvar Redihaler)
• บูเดโซไนด์ (Pulmicort Flexhaler)
• ซิเคิลโซไนด์ (อัลเวสโก้)
• ฟลูนิโซไลด์ (Aerospan)
• ฟลูติคาโซน โพรพิโอเนต (Flovent)
• โมเมทาโซน (Asmanex)

สเตียรอยด์ที่สูดดมเหล่านี้ไม่ได้รับการอนุมัติจาก FDA เพื่อรักษาโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง แต่อาจใช้เป็นส่วนหนึ่งของแผนการรักษาบางอย่าง ผลิตภัณฑ์ผสมที่อธิบายไว้ด้านล่างมักใช้กันมากกว่า

ประโยชน์

หากอาการของคุณค่อยๆ แย่ลง การใช้ยาสเตียรอยด์ที่สูดดมเข้าไปสามารถช่วยไม่ให้อาการเหล่านี้ลุกลามเร็วเกินไป การวิจัยแสดงให้เห็นว่าอาจช่วยลดจำนวนอาการกำเริบเฉียบพลันที่คุณพบได้

หากโรคหอบหืดเป็นส่วนหนึ่งของโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง ยาสูดพ่นอาจมีประโยชน์อย่างยิ่ง

ผลข้างเคียง

ผลข้างเคียงที่อาจเกิดขึ้นจากการสูดดมสเตียรอยด์ ได้แก่ อาการเจ็บคอและไอ รวมถึงการติดเชื้อในปากของคุณ

นอกจากนี้ยังมีความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของโรคปอดบวมด้วยการใช้สเตียรอยด์ที่สูดดมในระยะยาว

ข้อควรระวัง

สเตียรอยด์ที่สูดดมไม่ได้มีไว้สำหรับการบรรเทาอย่างรวดเร็วจากอาการปอดอุดกั้นเรื้อรัง ในกรณีเหล่านี้ ยาสูดดมที่เรียกว่ายาขยายหลอดลมสามารถช่วยบรรเทาอาการไอและช่วยให้คุณหายใจได้

เพื่อลดความเสี่ยงของการติดเชื้อในช่องปาก ให้บ้วนปากและบ้วนปากด้วยน้ำหลังจากใช้เครื่องช่วยหายใจ

ยาสูดพ่นผสม

สเตียรอยด์สามารถใช้ร่วมกับยาขยายหลอดลมได้ เหล่านี้เป็นยาที่ช่วยผ่อนคลายกล้ามเนื้อรอบ ๆ ทางเดินหายใจของคุณ ยาหลายชนิดที่ใช้ในเครื่องช่วยหายใจร่วมกันสามารถกำหนดเป้าหมายทางเดินหายใจขนาดใหญ่หรือขนาดเล็กได้

เครื่องช่วยหายใจแบบผสมบางชนิด ได้แก่ :

• albuterol และ ipratropium bromide (Combivent Respimat)

• ผงสูดดม fluticasone-salmeterol (Advair Diskus)

• ผงสูดดม budesonide-formoterol (Symbicort)

• fluticasone-umeclidinium-vilanterol (Trelegy Ellipta)
• ฟลูติคาโซน-วิลันเทอรอล (Breo Ellipta)
• ผงสูดดม mometasone-formoterol (Dulera) ซึ่งปิดฉลากสำหรับการใช้งานนี้

ประโยชน์

เครื่องช่วยหายใจแบบผสมออกฤทธิ์อย่างรวดเร็วเพื่อหยุดหายใจดังเสียงฮืด ๆ และไอ และช่วยให้เปิดทางเดินหายใจเพื่อให้หายใจได้ง่ายขึ้น เครื่องช่วยหายใจแบบผสมบางตัวได้รับการออกแบบมาเพื่อให้ประโยชน์เหล่านั้นเป็นเวลานานหลังการใช้งาน

ผลข้างเคียง

ผลข้างเคียงที่เป็นไปได้ของเครื่องช่วยหายใจแบบผสม ได้แก่:

• ไอและหายใจมีเสียงหวีด
• ใจสั่น
• ความกังวลใจ
• คลื่นไส้
• ปวดหัว
• อาการวิงเวียนศีรษะ
• การติดเชื้อในลำคอหรือปากของคุณ

โทรติดต่อแพทย์ของคุณหากคุณพบอาการเหล่านี้หรือผลข้างเคียงอื่น ๆ หลังจากเริ่มใช้เครื่องช่วยหายใจแบบผสม (หรือยาใด ๆ ) หากคุณมีปัญหาในการหายใจหรือมีอาการเจ็บหน้าอก โทร 911 หรือไปพบแพทย์ฉุกเฉินทันที

ข้อควรระวัง

ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดจะเกิดขึ้นหากคุณใช้ยาผสมทุกวัน แม้ว่าอาการของคุณจะอยู่ภายใต้การควบคุมก็ตาม การหยุดกะทันหันอาจทำให้อาการแย่ลงได้

เช่นเดียวกับยาสูดพ่นสเตียรอยด์มาตรฐาน ควรใช้ยาสูดพ่นร่วมกับน้ำยาบ้วนปากเพื่อช่วยป้องกันการติดเชื้อในปากของคุณ

ความเสี่ยงและคำเตือน

เตียรอยด์ในรูปแบบใด ๆ มีความเสี่ยงหากใช้เป็นระยะเวลานาน

เตียรอยด์อาจโต้ตอบกับยาอื่น ๆ การผสมเพรดนิโซนกับยาแก้ปวด เช่น แอสไพริน (ไบเออร์) หรือไอบูโพรเฟน (แอดวิล, มิดอล) อาจทำให้คุณเสี่ยงต่อการเป็นแผลและมีเลือดออกในกระเพาะอาหาร

การใช้ NSAIDs และสเตียรอยด์ร่วมกันเป็นเวลานานอาจทำให้อิเล็กโทรไลต์ไม่สมดุล ซึ่งทำให้คุณเสี่ยงต่อปัญหาหัวใจและไต

คุณจำเป็นต้องแจ้งให้แพทย์ทราบเกี่ยวกับยาและอาหารเสริมทั้งหมดที่คุณใช้ เพื่อให้สามารถแจ้งให้คุณทราบเกี่ยวกับปฏิกิริยาที่เป็นไปได้ ซึ่งรวมถึงยาที่คุณอาจใช้เป็นครั้งคราวเพื่อรักษาอาการปวดหัว

ยาอื่น ๆ สำหรับ COPD

นอกจากยาสเตียรอยด์และยาขยายหลอดลมแล้ว ยาอื่นๆ อาจช่วยในการลดอาการกำเริบและควบคุมอาการได้

ในหมู่พวกเขามีสารยับยั้ง phosphodiesterase-4 ช่วยลดการอักเสบและผ่อนคลายทางเดินหายใจ มีประโยชน์อย่างยิ่งสำหรับผู้ที่เป็นโรคหลอดลมอักเสบ

คุณอาจได้รับยาปฏิชีวนะหากคุณติดเชื้อแบคทีเรียที่ทำให้อาการของโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังแย่ลง ยาปฏิชีวนะอาจช่วยควบคุมอาการกำเริบเฉียบพลัน แต่ไม่ได้มีไว้สำหรับการควบคุมอาการในระยะยาว

แผนการรักษาโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังของคุณ

สเตียรอยด์และยาอื่นๆ เป็นเพียงส่วนหนึ่งของแนวทางการรักษาโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังโดยรวมเท่านั้น คุณอาจต้องบำบัดด้วยออกซิเจน

ด้วยถังออกซิเจนแบบพกพาและน้ำหนักเบา คุณสามารถหายใจเอาออกซิเจนเข้าไปเพื่อให้แน่ใจว่าร่างกายของคุณได้รับเพียงพอ บางคนพึ่งพาการบำบัดด้วยออกซิเจนเมื่อนอนหลับ คนอื่นใช้มันเมื่อพวกเขากำลังใช้งานในระหว่างวัน

การฟื้นฟูสมรรถภาพปอด

หากคุณเพิ่งได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง คุณอาจต้องเข้ารับการฟื้นฟูสมรรถภาพปอด นี่คือโปรแกรมการศึกษาที่ช่วยให้คุณเรียนรู้เกี่ยวกับการออกกำลังกาย โภชนาการ และการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตอื่นๆ ที่คุณสามารถทำได้เพื่อปรับปรุงสุขภาพปอดของคุณ

เลิกบุหรี่

ขั้นตอนที่สำคัญที่สุดอย่างหนึ่งที่คุณสามารถทำได้หากคุณสูบบุหรี่คือการเลิกสูบบุหรี่ การสูบบุหรี่เป็นสาเหตุหลักของโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง ดังนั้นการเลิกนิสัยเป็นสิ่งสำคัญในการลดอาการและชะลอความก้าวหน้าของภาวะที่เป็นอันตรายถึงชีวิต

พูดคุยกับแพทย์เกี่ยวกับผลิตภัณฑ์และการรักษาที่สามารถช่วยให้คุณเลิกบุหรี่ได้

วิถีชีวิตที่มีสุขภาพดีขึ้น

แนะนำให้ลดน้ำหนักและออกกำลังกายทุกวันเพื่อช่วยลดอาการ

การรักษาวิถีชีวิตที่มีสุขภาพดีและกระฉับกระเฉงไม่สามารถรักษาโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังได้ แต่จะช่วยให้คุณปรับปรุงสุขภาพปอดและเพิ่มระดับพลังงานของคุณ

บรรทัดล่างสุด

ปอดอุดกั้นเรื้อรังเป็นความท้าทายด้านสุขภาพที่ยิ่งใหญ่ อย่างไรก็ตาม หากคุณปฏิบัติตามคำสั่งของแพทย์และเปลี่ยนแปลงชีวิตที่จำเป็น คุณสามารถขยายสุขภาพระบบทางเดินหายใจและคุณภาพชีวิตของคุณได้